Slanica (Słanica)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), tereny wypasowe, współczesna Słowacja, XVI wiek
Nazewnictwo
W źródłach z XVI i XVII w. zapisywana jako: Zlanycha, Slanycze, Slawnicza, Zlanicza (Semkowicz 1939, 459). W 1952 r. po wybudowaniu zapory na Orawie, tereny wsi zostały zalane przez sztuczny zbiornik.
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta położona na obszarze państwa orawskiego osada jest wzmiankowana począwszy od 1560 r.(Trajdos 1993, 14-17; Skawiński), od 1566 r. była stale wymieniana w spisach podatkowych zamku orawskiego. W spisie z 1576, 1577 i 1588 r. zaliczona do osad zamieszkałych przez Wołochów, korzystających jeszcze z okresu wolnizny. W 1598 r. znajdowało się tam już 11 domów. W 1619 r. sołtysem był Michał a w osadzie wyliczono 7 osadników wołoskich i 1 zagrodnika. W 1629 r. sołtysami byli Michał Slanitski i Kubo Romanczyn. Sołtysi oprócz ziemi uprawnej dysponowali też młynem. W tym czasie pasterze ze Slanicy mogli wypasać stado liczące do 600 zwierząt: ma holi w Babe Lukaczikowa, druha Dluhossowsku ginak Stanko Gurczowa aneb Talowecz (albo: Jalowyecz). - (Semkowicz 1932, 47; Semkowicz 1939, 94-99, 115, 130, 143)
Źródła do dziejów miejscowości
Hasło: Slanica https://pl.wikipedia.org/wiki/Slanica (dostęp 30 10 2016).
Historia miejscowości
Mieszkańcy Slanicy aż do początku XX w. trudnili się uprawą lnu i handlem wyrabianymi z niego tkaninami. W swoich wyprawach kupieckich penetrowali cały obszar Austro-Węgier a nawet docierali do Egiptu (https://pl.wikipedia.org/wiki/Slanica).
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa