Suchá Hora (Sucha Góra Orawska)
          
          
            Kategorie:
            lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, współczesna Słowacja, XVI wiek
          
          Nazewnictwo
          
                          W źrodłach z XVI i XVII w. zapisywana jako Zucha Hora albo Szucha Gora (Semkowicz 1939, 461). Nazwa węgierska to Szuchahora.
              
          Ludność — skład etniczny
          
                                        
              
          Język
          
                                        
              
          Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
          
                          Ta położona w państwie orawskim osada w źródłach po raz pierwszy została zapisana w 1566 r. (Trajdos 1993, 14-17; Skawiński). Powstała niedługo przed tą datą, skoro w 1576 i 1576 r. odnotowano, że zamieszkujący tam Wołosi korzystają jeszcze z okresu wolnizny. W 1588 r. przebywało tam tylko 2 osadników wołoskich. Z 1593 r. pochodzi informacja o sołtysie, w źródle określonym jako sędzia (iudex). Jest to typowe na Orawie określenie dla wołoskiego naczelnika wsi. Okres (zwykle 16-letniej) wolnizny upłynął przed 1599 r., skoro osadnicy opłacali już czynsz. Jak wynika z wystawionego w 1614 r. przez Jerzego Thurzo dokumentu dla sołtysa Pawła i mieszkańcow wsi, osadnicy płacili czynsze, składali różnorodne daniny, w tym dziesięcinę od wypasanych owiec. W razie potrzeby mieli stawać zbrojnie w obronie zamku oraz uczestniczyć w jego naprawach. W 1619 r. sołtysem był Marcin wraz z braćmi. Na terenie sołectwa nie posiadali młyna ani piły, co było zasadą w okolicznych osadach wołoskich, Mieszkańcy swoje stada wypasali na Magurce Czaplowej. W 1624 r. sołtysami były zapewne te same osoby jak w 1619 r.: Marcin, Jurek, Jano i Wojtek Suchochorscy. Dysponowali oni liczącym 2 łany gruntu sołectwem (Semkowicz 1932, 37-39; Semkowicz 1939, 96-98, 101, 127, 130, 165)
               
          Źródła do dziejów miejscowości
          
                                       
              
          Historia miejscowości
          
                          W 1647 r. zawarto tymczasową ugodę między mieszkańcami Czarnego Dunajca, Podczerwiennego i Chochołowa w Królestwie Polskim a pasterzami z Piekielnika i Suchej Góry w sprawie zajmowania bydła na pogranicznych pastwiskach, wspólnego ich użytkowania a także wzajemnego wydawania złoczyńców i wymierzania sprawiedliwości (Semkowicz 1932, 75-76). 
               
          Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
          
                                        
              
          Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
          
                                        
              
          Dokumentacja fotograficzna i filmowa