Miasto, jak i cały obszar był zaludniany przez ludność wołoską z dwóch kierunków: od południowego wschodu i od północy przez Dunaj. Z obszarów dzisiejszej Rumunii uciekali chłopi, którzy unikali w ten sposób niewoli, uzyskując na wolnych terenach dzisiejszej Serbii prawo do ziemi i uciekając od bezwzględnej władzy despotycznej lokalnych władców.  Z drugiej strony pojawiała się również romańskojęzyczna ludność zamieszkała w górach, głównie pasterska, dziś określana jako Ungurianie.

Część budynków w mieście wybudowali Arumuni, mistrzowie budownictwa w XIX w. i początkach XX w.

W mieście znajdują się 3 muzea:  1. archeologiczno-historyczno-etnograficzne, uwzględniające folklor wołoski doliny Timoku i jego zróżnicowanie, 2. muzeum tego wodza wojennego czy Wlacha?*, 3. dom efana Mokranca - muzyka, kompozytora, ufundowane przez Arumunów.

Niezwykle cennym obiektem jest, ufundowana przez bogatego Arumuna, stara cerkiew z czasów tureckich, położona częściowo pod ziemią. Jest to Podziemna kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej, zbudowana w 1803 r.za czasów autonomii w ramach imperium osmańskiego. Budynek wkopany w ziemię z okienkami tuż nad powierzchnią ziemi, z powodu tureckiego wymogu, żeby świątynie prawosławne nie były widoczne.  Wokół wnętrza stelle do siedzenia dla poszczególnych donatorów – cechów rzemieślniczych. Obok cerkwi cmentarz/lapidarium składające się z nagrobnych pomników wlaskich, ściągniętych tu z cmentarzy okolicznych wiosek. Jest to rodzaj wystawy. Krzyże i nagrobki pochodzą w z XVI, XVIII oraz początku XIX w.  Mają, według słów miejscowego etnologa, hrześcijańskich wiejskich artystów.   ma przedstawiać kunszt kamieniarski tych chrześcijańskich wiejskich artystów. nagrobnych pojawia się między innymi archaiczny solarny znak swastyki oraz szereg znaków symbolizujących różne elementy wszechświata: krzyże (w różnym układzie) symbolizujące anioły, św. Piotra i Maryję.