Mordyń
Kategorie:
miejscowość historyczna (nieistniejąca), osady z elementami prawa wołoskiego, Wołosi, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Osady tej na mapie brak. W XIX w. Mordyń (Merdyń) był położony nad rzeką Zhar, między miejscowościami Zharek a Majdanem Holeniszczowskim (SGKP XIV, 586).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
W 1450 r. Teodoryk Buczacki wystawił dla Symma et Berlo, synów Waśki Buczena dokument, na mocy którego przywrócono im dobra, nadane przez wielkiego księcia Witolda i króla Władysława Jagiełłę (lub jego syna). W przeszłości zostali owi bracia tych dóbr pozbawieni i zbiegli do Wołochów. Wśród wymienionych posiadłości wspomniano o Mordyni, położonej pod lasem Żar (Kurtyka, 2011, 407; Gruševskij, 1894, 37). Imiona braci oraz kierunek ich ucieczki wskazują, że byli oni Wołochami. W 1565 r. Mordyń (zwany Mordynią) był królewszczyzną we włości latyczowskiej, zniszczoną przed 7 laty przez Tatarów, dzierżawioną zaś obecnie przez Macieja Nadolskiego. Zamieszkiwało tam wówczas 9 kmieci płacących czynsze. Wataman i 3 kmieci korzystających z okresu wolnizny było od tych obciążeń zwolnionych. Bartnicy uiszczali dziesięciny od pni pszczół, składano tam również typowe dla obyczaju wołoskiego daninę baranią (dwudzieszczyznę), tak jak to było w zwyczaju panującym na Podolu (AJZR VII/2, 206-207).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa