Pìl'nij Mukarìv (Mukarów Stary)
Kategorie:
miejscowość istniejąca, osady z elementami prawa wołoskiego, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Nie ma pewności, do którego z Mukarowów odnosi się tekst lustracji z 1565 r. Jej wydawcy wskazują Mukarów Wielki, lecz takiej miejscowości obecnie nie ma (LWR I, 192). W 1404 r. wzmiankowany jest Mukarów Niżny. W XVI w. wzmiankowany jest Mukarów Wielki i Mukarów Mały zwany też Mukarów Niżny, obecnie Moroziw. W XVI w. wzmiankowany także jest Mukarów Tatarski (obecnie Stawyszcze) i Mukarów, który zapewne rozpadł się na Mukarów Stary (Polny) i Mukarów Podleśny (Kurtyka, 2011, 208).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Jak wynika z lustracji z 1565 r. kmiecie do niedawna składali daniny w zbożu, jednak przed kilku laty zamieniono im na czynsze, które dla 25 kmieci wynosiły 6 złotych z dworzyszcza. We wsi zamieszkiwali również wolni od większości danin służkowie, ubodzy i kmiecie korzystający z okresu wolnizny. W osadzie rozwinięta była hodowla owiec, z czego starostwo pozyskiwało typowe dla prawa wołoskiego dwudzieszczyzny w baranach i jagniętach. Stado tych zwierząt można szacować na ponad 800 sztuk. Dość intensywnie wypasano również w lasach swinie, ich stado liczyło ponad 300 zwierząt (AJZR VII/2, 254-255). Na tle innych osad w tym starostwie, gdzie hodowla była tylko dodatkiem do produkcji rolnej, w przypadku Mukarowa mamy do czynienia z jej znacznym zaawansowaniem. Przypomina to sytuację w wielu wsiach osadzonych na prawie wołoskim, gdzie istniał mieszany, rolno-hodowlany profil produkcji. Btak równiez informacji o wykonywaniu przez mieszkańców Mukarowa pańszczyzn na rzecz właściciela-instytucji prawu wołoskiemu nieznanej.
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa