Mikulincì (Mikulińce)
Kategorie:
miejscowość historyczna (nieistniejąca), osady z elementami prawa wołoskiego, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Obecnie Mikulińce to najbardzej na zachód wysunięta dzielnica Śniatynia.
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta położona nad Prutem osada królewska w starostwie śniatyńskim rządziła się prawem ruskim. W 1565 r. zamieszkiwało w niej 16 kmieci osadzonych na całych dworzyszczach. Placili oni po 20 gr czynszu, składali daniny w chmielu i jajkach, dziesięcinę od barci, dwudzieszczyznę od wypasu świń, raz na pięć lat powołowszczyznę, co roku gromada dawała jałówkę tytulem stacji. Wolnym od tych powinności był wataman (watman) - naczelnik wsi (zarówno ruskich jak i wołoskich). Kmiecie odrabiali dwa dni pańszczyzny w tygodniu swoim bydłem. Taki obowiązek nie był prawu wołoskiemu znany. W 1570 r. zapisano, że niektórzy z nich wykupywali robocizny, wspomniano też o uiszczaniu dwudzieszczyzny od hodowanych owiec, co z kolei stanowi typową cechę prawa wołoskiego. Stado liczyło wówczas około 100 tych zwierząt (Opisi korolivščin, 1895, 17-18; 1903, 141).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop wzmiankowany w 1565 r. (Opisi korolivščin, 1895, 17-18).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa