Viktorìv (Wiktorów)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, pasterstwo, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
W dokumencie lokacyjnym z 1558 r. występuje jako Łukwia, położona nad rzeką o tej samej nazwie (LWR I, 263).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
W 1558 r. król Zygmunt August wydał zgodę na lokację wsi na surowym korzeniu, którą miał przeprowadzić szlachcic Jacko Żulicki (Szuliczki). W zamian za poniesione trudy uzyskał om tam sołectwo (scultetia), które miało się składać z 6 łanów gruntu, prawa do budowy młyna i karczmy. Otrzymał zgodę na pobieranie 1/3 części czynszów i wszystkich danin oraz zasądzonych przez siebie kar sądowych. Mógł wybudowac cerkiew i osadzic w niej wyznaczonego przez siebie popa. Nowi kmiecie uzyskali 15 lat wolnizny, po której upływie z każdego łanu mieli placić czynsz na rzecz zamku halickiego w wysokości 60 gr. Ci zaś którzy będą hodować owce, mieli dawać dwudzieszczyznę w baranach, jeden ser i popręg wołoski. Kmiecie mieli także uiszczać dziesiecinę od wypasanych świń oraz dziesięcinę pszczelą. Kmiecie powinni byli słuzyć zamkowi halickiemu tak jak to czynili mieszkańcy innych osad starostwa, a zwłaszcza pracować przy wzmacnianiu wałów, wozić 2 wozy drewna na Boże Narodzenie, dawać dwa kapłony na Wielkanoc. Po dwa dni w roku powinni kosić łaki, siać, młócić i wozic zboże. Powinni także na rzecz sołtysa wykonywać pańszczyznę w wymiarze 3 dni w roku (AGAD, MK 91, 92v-94). Dwa razy w roku do wsi zjeżdżał podstarości dla przewodniczenia w sądach, co rodzi oczywiste skojarzenia z sądami zborowymi -strungowymi (Opisi korolivščin, 1895, 71), Mimo, że w dokumencie nie określono prawa jakim ma sie rządzić wieś, to jednak nie ma wątpliwości co do jej wołoskiego charakteru prawnego.
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa