Lančin (Lanczyn)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, pasterstwo, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Być może tradycje wołoskiego charakteru prawnego tej miejscowości sięgaja XV w., skoro w 1447 r. Michał Mużyło z Buczacza starosta sniatyński i kołomyjski za poniesione w jego służbie wydatki przez szlachcica Maksyma de Laczma (być może identyczne z Lanczynem ) zwolnił go i jego kmieci ze wsi Kosów na okres 5 lat od podatku podymnego. Maksym uzyskał również prawo do pobierania podatków (od wypasów) z gór (zwanych) plonina bez przeszkód ze strony urzędników starosty zwanych wojewodami (Jawor, 2015, 243). W lustracji z 1565 r. wspomniano, że pasterze ze szlacheckiego Lanczyna wypasali owce w wielkich lasach i płoninach królewskich za Kołomyją: aż do Beskieda. Było to pasterstwo transhumancyjne, skoro zamieszkując w Lanczynie migrowali sezonowo z owcami w góry: czyniąc tam sobie koszary alias obory, do mieszkania. Z tego tytułu uiszczali daniny pasterskie od 100 owiec dając barana, gunię, ser wołoski i popręgi. Jak wynika z tekstu Wołosi z dóbr prywatnych, jeśli nie chcieli płacić za wypas na obszarze królewszczyzn, musieli złożyć przysiegę, iż paśli tylko na terenie swojej wsi (Opisi korolivščin, 1895, 50).
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa