Starì Kuti (Kuty Stare)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osadnictwo górskie, współczesna Ukraina, XV wiek, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada w starostwie śniatyńskim, wzmiankowana w źródłach od połowy XV w. W 1565 r. zaliczona do wsi górskich, zaś struktura świadczonych przez ludność danin przekonuje o funkcjonowaniu na jej terenie prawa wołoskiego. Kmiecie gospodarowali na 33 dworzyszczach z których uiszczali daniny lub płacili ich ekwiwalent pieniężny: po 3 kuny, w owsie, serach i kurach. Zagrodnicy uiszczali daniny w tej samej postaci lecz o obniżonej ilości. Płacono także dziesięcinę pszczelą (miód z co dziesiątej barci), dwudzieszczyznę od wypasu świń, raz na 5 lat powołowszczyznę, co roku jałówkę tytułem stacji. Na czele wsi stał wolny od większości powinności wataman, instytucja dość często występująca we wsiach na obszarze ziemi halickiej ale też w Mołdawii (Jawor, 2000, 126). 11 spośród mieszkańców zajmowało sie owczarstwem, z tej racji uiszczali daniny w postaci jednego barana od stada, po łożniku, serze i popręgu. Jako lokowani na prawie wołoskim kmiecie nie odrabiali regularnej pańszczyzny na rzecz właściciela. Mieli jedynie zawozić co roku po dwa drzewa na budowę do dworu w Śniatyniu. Mieli też jeszcze inne obowiązki, lecz ich szczegołowo nie wyliczono (Opisi korolivščin, 1897, 23-24).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa