Snjatin (Śniatyn) - miasto i lasy starostwa
Kategorie:
kupiectwo, miejscowość istniejąca, osady z elementami prawa wołoskiego, tereny wypasowe, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Centrum starostwa, ośrodek notowany jako miasto od 1411 r. (LWR I, 227). Lustracja z 1565 r. wspomina o Śniatyniu jako mieście tranzytowym, przez ktore przepędzano z Mołdawii woły: bo tamtędy wielki gościniec idzie z Wołoch do Lwowa, i jarmarki się znowu dobrze stanowią; wołów też siła przychodzi. Sami mieszczanie zajmowali sie wypasem świń i owiec. Jednak ze względu na zniszczenia po najeździe Wołochów zostali przez króla do 1572 r. zwolnieni od obowiązku uiszczania z tego tytułu owczej dwudzieszczyzny-daniny typowej dla prawa wołoskiego (Opisi korolivščin, 1897, 1-5).
Lustracja podaje też bardzo ciekawy opis sposobu wypasów świń i bydła, w tym owiec. Położone przy granicy z Węgrami i Mołdawią górskie lasy nad rzeką Czeremosz obfitowały w buki i jodłę oraz inne drzewa, na których rośnie jemioła. Wypasy zwierząt prowadzili mieszkańcy stałych osad wiejskich położonych zarówno ne terenie starostwa jak i należących do szlachty, w czasie wypasów zamieszkując w koszarach. Świadczy to o istnieniu w połowie XVI w. klasycznego modelu pasterstwa transhumancyjnego, polegającego na wysyłaniu w góry drużyn pasterskich. Zimą owce karmiono jemiołą, zaś latem trawą. Od każdej setki wypasanych owiec oddawali uzgodnioną wcześniej kwotę w pieniądzu i po jednej guni, sery a od dużego stada dodatkowo barana. Z kolei od świń uiszczali daninę zwaną dwudzieszczyzną (Opisi korolivščin, 1897, 24).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa