Mapa internetowa osadnictwa wołoskiego

Karta miejscowości osadnictwa wołoskiego

Samarina

Kategorie: współczesna Grecja

Nazewnictwo

Samarina (gr. Σαμαρίνα, arum. Samarina, Xamarina, San Marina, pl. Samarina - Święta Marina). Jednostka terytorialna Grevena (Περιφερειακή ενότητα Γρεβενών) (od 2011 roku). Nazewnictwo i dane o miejscowości na podstawie materiałów źródłowych i literatury (nazwy alfabetycznie, kolejno w alfabecie łacińskim, cyrylicy, alfabecie greckim):

S. Marina: wieś wołoska [Lejean 1861, 21].

Samarina [Αυστριακός Χάρτης 1914]. Duża miejscowość wołoska [Leake 1835 IV, 111]. Wieś wołoska [Heuzey 1858, 48]. Na zboczu góry Smolika (północny wschód), 3000 Arumunów [Weigand 1895, 314]. Dwie szkoły powszechne – obowiązkowe i kościół, 10000 Wołochów [Papahagi 1905, 146]. Wieś wołoska, 800 domów [Wace - Thompson 1914, 177].

Samarine: wieś rumuńska, 1500 rodzin [Picot 1875, 36].

San Marina: miejscowość wołoska, 800 rodzin [Pouqueville 1826 I, 232]. Wieś wołoska [Boué 1854, I 58; Hahn 1854 I, 32].

Самарина (Samarina): 2600 Wołochów [Кънчов 1900, 276].

Σαμαρίνα (Samarina) [Χάρτης Κοντογόνη 1912]. Wieś wołoska [Χάρτης Χρυσοχόου 1909]. 1100 rodzin chrześcijańskich, 4 karczmy, kościoły, sklepy [Σχινάς 1886, 57]. 5000 mieszkańców, Wołosi [Κρυστάλλης 1891, 23]. Eparchia Konitza, 700 rodzin kucowołoskich [Αραβαντινός 1905, 49]. Eparchia Grevena, 500 rodzin grecko-wołoskich, 20 rodzin zrumunizowanych (ρουμανιζόντων) [Πατριαρχείο 1906, με΄]. Nomos Kozani, 4198 mieszkańców [Απαρίθμησις 1913]. 76 mieszkańców [Λεξικόν Συνοικισμών 1923, 99]. Eparchia Grevena, dok. nr 19/12/1918 (Φ.Ε.Κ. 260/1918) [Αρχεία Δρακάκη - Κούνδουρου 1940, 530]. 10 mieszkańców, położone na wysokości 1450 metrów n.p.m. [Λεξικόν Οικισμών 1974, 312]. Wioska wołoska w rejonie Greveny [Κουκούδης, 222-224]. Nomos Grevena, 285 mieszkańców [Λεξικό Σταματελάτου 2001, 675].

Ludność — skład etniczny

Aromanie

Język

Aromański, grecki

Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)

Źródła do dziejów miejscowości

Ewa Nowicka: Wace, Alan J. B.; Thomson, Maurice 1914, The Nomads of the Balkans: an account of life and

customs among the Vlachs of Northern Pindus, Methuen and Co Ltd, London (własne badania terenowe) (EN - koniec)

Historia miejscowości

Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)

1. cerkiew Przemienienia Pańskiego, wybudowana w 1813 roku i pokryta polichromią wewnętrzną przez lokalnych mistrzów malarzy;

2. cerkiew św. Atanazego (1849);

3. cerkiew św. Eliasza (1795);

4. cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy, zwana Wielką Panagią (1819);

5. cerkiew Narodzenia Bogurodzicy, zwana Małą Panagią (1844);

6. cerkiew św. Kosmasa (1890).

7. monastyr św. Paraskiewy, ufundowany w 1713 roku przez mnichów Nicefora i Dionizego, położony w lasach (ok. 5 km od Samariny).

8. W drugiej połowie XX wieku w miejscowości tej wybudowano kolejne dwie cerkwie - św. Dymitra Męczennika Nowego (1957), poświęconą postaci mnicha Dymitra żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku w Samarina, skazanego w czasach tureckiej dominacji na śmierć oraz cerkiew św. Archanioła Michała (1975).