Kilka rodzin arumuńskich (cincarskich) zajmujących wysoką pozycję społeczną mieszka od przełomu XIX i XX wieku.

Język jest całkowicie zapomniany, mimo pełnej, głębokiej znajomości własnego pochodzenia, genealogii rodzinnej i  kolejnych etapów migracji.

Jako element dziedzictwa zarazem materialnego i niematerialnego należy traktować albumy rodzinne, dziś historyczne zbiory zdjęć.Do dziś zachowuje się pamięć przodków, tożsamość arumuńska jest silna, mimo że już w starszym pokoleniu mamy do czynienia z rodzinami etnicznie mieszanymi. Rodziny podtrzymują tradycję wysokiego wykształcenia we wszystkich pokoleniach. W domu posiadają ogromną liczbę zdjęć i pamiątek po przodkach.