Wiszenka
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Osada obecnie nieistniejąca, zapewne po drugiej wojnie światowej powstał na jej terenie poligon wojskowy, zaś w w latach 90. XX w. park narodowy. Od południowego wschodu graniczyła ze Stawkami, na południu z Majdanem i Wereszycą. Wieś skladała sie z 31 przysiółków, w tym Kniazie. W XIX w. Wiszenkę zwano tez Malatynem (SGKP, XIII, 619).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta położona w starostwie grodeckim roztoczańska osada powstała na mocy przywileju Jana Mieleckiego m. in. wojewody podolskiego i starosty grodeckiego, nadanego w 1557 r. kniaziowi Hryćkowi. Na jego mocy uzyskał on prawo do lokowania wsi na surowym korzeniu i ściągania tutaj osadników. Każdy z nich miał dostać wymierzone pole, nad czym czuwać miał kniaź czyli osadca tej miejscowości. W zamian za poniesione trudy uzyskał on dziedzicznie wolny od powinności łan gruntu, plac i łąki. Kmiecie uzyskali 15 lat wolnizny. Po upływie tego okresu mieli z łanu płacić kopę (groszy) oraz uiszczać daninę w zbożu. (AGAD, MK 105, 137-139). W 1565 r. mieszkało tutaj już 44 kmieci korzystających z okresu wolnizny, ponadto znajdowała się w Wiszenkach karczma i huta. Podkreślono, że po upływie wolnizny kmiecie mają siedzieć na prawie wołoskim (LWR II, 15). Podstawą opodatkowania osady w 1578 r. było 9 łanów kmiecych, 5 komorników i jeden rzemieślnik (ŹD XVIII/1, 75).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop korzystający z okresu wolnizny wzmiankowany w 1565 r. (LWR II, 15).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa