Czernichów (Černichìv)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osadnictwo górskie, współczesna Ukraina, XV wiek, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada położona w starostwie samborskim wzmiankowana jest począwszy od 1469 r.(Makarski, 1999, 63). Jak wynika z inwentarza starostwa z 1495 r. rządziła sie ona, jak jednoznacznie stwierdzono, prawem ruskim. Wyliczono wówczas 14 kmieci "robotnych", każdy na 1/2 dworzyszcza. Z tego tytułu płacili oni czynsze po 7 1/2 gr, dawali po 3 koguty, 3 korce owsa, 6 jajek. Oddawali też daninę od wypasów: co dwudziestą krowę, wieprza i owcę (AGAD, ASK, 56, S-1/I, 13v). Być może stwierdzenie o prawie ruskim było pomyłką pisarza, możliwe także, że tylko część osady podlegała prawu ruskiemu. W 1505 r. król Aleksander zastawił bowiem Czernichów: cum decimis agnorum wulgaliter strangy i innymi daninami z użytkowania gór: Montibus Alpium (AGAD, MK 15, 222v). Dobitnie świadczy to o funkcjonowaniu w charakteryzowanej wsi obyczaju wołoskiego. W 1519 r. król Zygmunt Stary wydał dla szlachciców-braci Denisa i Macieja-sołtysów w tej osadzie przywilej. Na jego mocy określono posiadane przez nich sołectwo, w skład ktorego miały wchodzić: dworzyszcze, 1/3 danin królewskich od owiec i świń, 1/3 część opłat pobieranych od kobiet wychodzących za mąż do innej wsi (kuniczne), opłat od chłopów opuszczających wieś (wstanne), 1/3 część od zasądzanych kar mniejszych. W całości mieli natomiast otrzymywać daninę w postaci baranków i dwa razy w roku daniny zwane kolędami: 2 kołacze (placki) i kogut z każdego dworzyszcza. W zamian sołtysi mieli płacić starostwu 60 gr rocznie oraz służyć w czasie wyprawy wojennej na jednym koniu, uzbrojeni w łuk, strzały, oraz: reliquo apparatu Valachico (NBL, 2837/I, 9-10). W 1565 r. w tej osadzie zamieszkiwało 29 kmieci osadzonych na 14 1/2 wymierzonych łanach. Płacili po 48 gr z każdego łanu. We wsi zamieszkiwał tez wataman zwany kniaziem, użytkujący 1/2 łanu. Był on zwolniony od opłat kmiecych (Opisi korolivščin, 1897, 117). Warto zaznaczyć, że zastępowanie słowa kniaź terminem wataman lub tuwun na ziemiach ruskich nie należało do rzadkości (Jawor, 2000, 124-127).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa