Bunìv (Bonów)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, współczesna Ukraina, XV wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada położona w powiecie przemyskim, na granicy z województwem bełskim i ziemią lwowską swoje istnienie ujawniła w źródłach w 1439 r. (Makarski, 1999, 40). Można się domyślać, że już wówczas była objęta prawem wołoskim, którego funkcjonowanie poświadczone jest od 1479 r. Wówczas miał miejsce proces przed sądem ziemskim przemyskim, dotyczący zezwolenia na opuszczenie Bunowa przez kmiecia Mikitę, który użytkował tam dworzyszcze na prawie wołoskim. Żadna ze stron nie zanegowała jego dotychczasowego statusu prawnego (AGZ XVIII: 1215, 1229). W tym miejscu należy zaznaczyć, że przy opuszczaniu wsi wołoskiej osadnikowi nie czyniono przeszkód tylko wówczas, gdy przenosił sie on do wsi o takim samym statusie prawnym (t. zw. reklinacja). W 1515 r. podatek uiszczono od 7 łanów (ŹD XVIII/1, 130). W 1589 r. miejscowość znajdowała się w rękach rodziny Porudeńskich: w części Stanisława podstawą opodatkowania było 5 łanów kmiecych, pop, karczma, 5 zagrodników z polami i 5 bez pól, 4 ubogich komorników i 4 rzemieślników. Natomiast z części należącej do Piotra Porudeńskiego zapłacono pobór od 6 łanów kmiecych, 2 karczem, 7 zagrodników z polami i 3 bez pól, 7 ubogich komorników oraz 4 rzemieślników (ŹD XVIII/1, 17).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop w Bonowie notowany jest od 1510 r. (Budzyński, 1990, 141).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa