Sokolja (Sokola)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, współczesna Ukraina, XV wiek
Nazewnictwo
W 1460 r. błędny odczyt nazwy miejscowości jako Bokola (AGZ XIII, 4537). W późniejszym okresie osada występuje jako Sokola lub Sokole (Makarski, 1999, 249).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Pobyt Wołochów w tej położonej w ziemi przemyskiej, na granicy z województwem bełskim i ziemia lwowską osadzie, jest poświadczony źródłowo począwszy od 1460 r., w rzeczywistości zatem sięga pierwszej połowy tego stulecia. W 1460 r. wspomniano o kniaziu z tej miejscowości o imieniu Trusch, zamordowanym przez mieszkańca pobliskich Rudników (AGZ XIII, 4537). W spisie miejscowości prawa wołoskiego w powiecie przemyskim z 1532 r. Sokola nie występuje (AGAD, ASK, I, 17, 34-36). W świetle lustracji z 1565 r. była to duża wieś w starostwie przemyskim (klucz mościcki), zamieszkiwana przez 40 kmieci osadzonych na 10 łanach, płacących z półłanka po 24 gr czynszu. Przebywało tam też 10 zagrodników, bartnicy, 2 karczmarze, pop. Kmiecie, zagrodnicy i karczmarze poza czynszami powinni z pańskiego surowca naprząść po 3 łokcie przędzy. W Sokoli przebywał również wójt, osadzony na wolnym od powinności półłanku (LWR II, 51). Warto zauważyć że słowem wójt lub soltys bardzo często w źrodłach określano wołoskich kniaziów (Jawor, 2000, 124-127).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop w Sokoli wzmiankowany począwszy od 1507 r. (Budzyński, 1990, 149).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa