Velika Sušicja (Suszyca Wielka)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, współczesna Ukraina, XIV wiek
Nazewnictwo
W XVI w istniała Suszyca Wielka i Suszyca Stara. Obecnie to jedna osada.
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta położona w powiecie przemyskim osada ma zapewne staroruską metrykę, zaś pobyt w jej granicach Wołochów może sięgać XIV w. W 1374 r. wraz z grupą innych wsi otrzymali ją od księcia Władysława Opolczyka bracia Herbord i Frydrusz. W dokumencie zaznaczono, że mogą ją przenieść na prawo niemieckie, polskie lub wołoskie; iuxta ipsorum voluntates ad ius Theutonicale, vel Polonicale seu Valachale exponi, vel mutari valeant, vel quo ipsis, vel ipsorum successoribus melius aut utilius videbitur expediri (ZDM 4, nr 1022). Nie ma pewności kiedy ta prawna translacja nastąpiła. W 1532 r. osadę zaliczono do rządzących sie prawem wołoskim. Podatek uiszczono wówczas od 6 dworzyszcz i sołtysa (kniazia) - AGAD, ASK, I, 17, 35. W 1589 r. Suszyca Wielka została ujęta wspólnie z przysiółkami Zawadką i Moczarami. Obok niej wystąpiła też Suszyca Stara. Suszyca znajdiwala sie w rękach rodziny Tarłów, występowały tam jednak równiez drobne dzialy pozostające własnością Ustrzyckich, Lebertowskich i Hoczsławskich. W Suszycy Starej odnotowano popa ((ŻD XVIII/1, 9).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop wzmiankowany w 1589 r. (patrz wyżej).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa