Hubicze
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), osadnictwo górskie, współczesna Ukraina, XV wiek
Nazewnictwo
Osada notowana w 1441 r. jako Hubiczszolo, póżniej Hubice lub Hubicze. Obecnie część miasta Borysław (Makarski, 1999, 95).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada królewska w starostwie drohobyckim notowana jest w źrodłach od 1441 r. (Makarski, 1999, 95). Kniaź Michno jest wzmiankowany w 1472 r. (AGZ XVII, 748). Zapewne już w połowie XV w. pojawił sie podział prawny wsi na część rządzącą się prawem niemieckim i drugą prawem wołoskim. Wspomniano o nim w 1526 r., przy czym kniazia określono mianem tywuna, co często sie zdarzalo nie tylko na ziemiach ruskich ale nawet w Mołdawii (AGAD, ASK, 56, D-1/I, 52v;Jawor, 2000, 124-127). Kniaziowie w Hubiczach są notowani począwszy od 1472 r. (AGZ XVII, 748, 756, 915). W świetle lustracji z 1565 r. w części wsi objętej prawem niemieckim zamieszkiwało 22 kmieci, zaś w części wołoskiej 23 kmieci osadzonych na półłankach. Niegdyś uiszczali oni daninę m. in. w owsie i popręgach, obecnie zamieniono je na czynsz i daninę w kogutach (Opisi korolivščin, 1896, 207-208).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Cerkiew w Hubiczu wzmiankowana począwszy od 1507 r. (Budzyński, 1990, 143).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa