Roztoka
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
W przywileju z 1566 r. notowana jako Roschoka i Rossoka (Inwentarz 1568, 382).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
W 1566 r. starosta samborski Starzechowski zezwolił sołtysom Iwanowi i Jurkowi ze wsi Smorze na lokowanie na surowym korzeniu osady, położonej nad strumieniem Rostoka, powyżej osady Smorze. W zamian za trudy związane z lokacją nadał im dziedziczne sołectwo (kniaziostwo), w skład którego wchodzić miały dwa łany i trzeci na potrzeby cerkwi, prawo do budowy młyna z foluszem, karczmy, 1/3 część z czynszów i danin królewskich, pańszczyzny wykonywane na rzecz sołtysów przez mieszkańców Roztoki zgodnie z obyczajem, daniny w plackach i zwane kolendami. Sprowadzeni osadnicy mieli korzystać z okresu wolnizny a po jej upływie wykonywać takie obowiązki, jakie przewiduje obyczaj wołoski (Inwentarz 1568, 382-382v; NBL, 2837/III, 69). Nie ma pewności, czy ta osada w ogóle powstała, w późniejszych źródłach nie pojawiła się. Jej lokalizacja wynika z przytoczonego wyżej streszczenia przywileju.
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Uposażenie popostwa w jeden łan gruntu przewidywał przywilej lokacyjny (patrz wyżej)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa