Karta miejscowości osadnictwa wołoskiego

Roztoka


Kategorie: lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), współczesna Ukraina, XVI wiek

Nazewnictwo


W przywileju z 1566 r. notowana jako Roschoka i Rossoka (Inwentarz 1568, 382).

Ludność — skład etniczny


Język


Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)


W 1566 r. starosta samborski Starzechowski zezwolił sołtysom Iwanowi i Jurkowi ze wsi Smorze  na lokowanie na surowym korzeniu osady, położonej nad strumieniem Rostoka, powyżej osady Smorze. W zamian za trudy związane z lokacją nadał im dziedziczne sołectwo (kniaziostwo), w skład którego wchodzić miały dwa łany i trzeci na potrzeby cerkwi, prawo do budowy młyna z foluszem, karczmy, 1/3 część z czynszów i danin królewskich, pańszczyzny wykonywane na rzecz sołtysów przez mieszkańców Roztoki zgodnie z obyczajem, daniny w plackach i zwane kolendami. Sprowadzeni osadnicy mieli korzystać z okresu wolnizny a po jej upływie wykonywać takie obowiązki, jakie przewiduje obyczaj wołoski (Inwentarz 1568, 382-382v; NBL, 2837/III, 69). Nie ma pewności, czy ta osada w ogóle powstała, w późniejszych źródłach nie pojawiła się. Jej lokalizacja wynika z przytoczonego wyżej streszczenia przywileju.

Źródła do dziejów miejscowości


Historia miejscowości


Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)


Uposażenie popostwa w jeden łan gruntu przewidywał przywilej lokacyjny (patrz wyżej) 

Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe


Dokumentacja fotograficzna i filmowa