Velika Ozimina (Ozimina Wielka) - osada i okoliczne lasy
Kategorie:
miejscowość istniejąca, pasterstwo, tereny wypasowe, Wołosi, współczesna Ukraina, XIV wiek, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
W 1414 r. król Władyslaw Jagiełło w zamian za młyn Solecki w Oziminie nadał braciom Iwanowi i Klemensowi ze Stupnicy, synom Dziurdzia (zapewne identycznego z Dziurdziem wojewodą wołoskim) monaster zwany Grodzisko oraz Uście, Czerhawe i Bystrzycę (ZDM VI, nr 1784, Czajkowski, 1999, 150, Jawor, 1997, 179-186; Trajdos, 1992, 202). W XVI w. Ozimina Wielka stanowiła centrum wyodrębninej ze starostwa samborskiego dzierżawy. Obejmowała ona wsie położone na krawędzi terenów górskich i nizinnych. Przeprowadzający w latach 1564-1565 lustrację tego terenu zwracali uwagę na niewielkie dochody z lasów górskich, ograniczone jedynie do danin pasterskich: acz jest po części lasów niemałych po górach, a wszakoż z nich tam inszego pożytku nie masz, tylko gdy się ktoś dla jemioły na pasze wkupuje z owcami, a kiedy się żer zrodzi, tedy też bywa tego pożytek. Ponieważ było tam mało płonin, więc rzadko zdarzało sie aby przybywali tam obcy pasterze, a jedynie z okolicznych wsi, zarówno królewskich jak i szlacheckich. Wyżej ceniono lasy na równinach, gdzie pozyskiwano drewno na budulec oraz na potrzeby żup solnych (Opisi korolivščin, 1896, 294-295). Daniny od nich pobierali słudzy starościńscy, zamieszkujący m. in. w Tatarach (patrz hasło).
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa