Lenina Mała
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
W przeszłości występowała jako Leninka, Lininka, Lininka Mała (Makarski, 1999, 141-142). Zapewne obecnie jest częścią Wielkiej Leniny
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta niewielka, położona w starostwie samborskim osada egzystowala na przestrzeni XVI-XIX w. W 1561 r. król Zygmunt August zatwierdził dokument starosty Jana z Mielca, który zezwolił na lokowanie na surowym korzeniu wsi Lininki Małej Iwanowi i jego bratu Romanowi, kniaziom z Leniny Wielkiej. W zamian za poniesione trudy uzyskali tam sołectwo, w skład którego wchodziły dwa łany i trzeci na potrzeby cerkwii, prawo do zbudowania młyna, folusza i karczmy, daniny od mieszkańców w postaci placków i popręgów końskich dwa razy w roku, trzy dni pańszczyzny w roku świadczonej przez mieszkańców. W zamian soltysi powinni stawać na wyprawę zbrojna w dwa konie oraz uiszczać prawem przewidziane opłaty. Przybyli do wsi osadnicy otrzymali 17 lat wolnizny. (Inwentarz 1568, 360-361v; NBL, 2837/III, 44-45). W 1589 r. zapłacono podatek z Leninki od 2 1/2 łanu kmiecego, jednego łanu sołtysiego oraz popa, osadzonego na 1/2 łanu (ŻD XVIII/1, 27).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop wzmiankowany w 1589 r. (patrz wyżej).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa