Opaka
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osadnictwo górskie, warzenie soli, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta położona w starostwie samborskim (dzierżawa ozimińska) miejscowość powstała na podstawie przywileju, wystawionego w 1519 r. przez króla Zygmunta Starego dla podstarościego samborskiego, szlachcica Mikołaja Wiaczkowskiego. Jako rekompensatę za lokację wsi uzyskał w niej dziedziczne sołectwo albo kniaziostwo. W jego skład wchodziło jedno dworzyszcze, prawo do budowy młyna, 1/3 część danin królewskich po upływie okresu wolnizny udzielonego osadnikom na 15 lat, dwa dni pańszczyzny w roku wykonywanej na rzecz sołtysa przez kmieci. W zamian sołtys powinien służyć w wyprawie zbrojnej na dobrym koniu, z łukiem i strzałami (AGAD, MK 34, 103). W 1565 r. w Opace zamieszkiwało 21 kmieci osadzonych na 12 łanach albo dworzyszczach. Z półdworzyszcza uiszczali daniny przeliczone na pieniądze: 12 gr czynszu, za baranka 2 1/2 gr, podymne po 2 gr, wykupywali robocizny za 24 gr. Niedługo przed 1565 r. zrezygnowano z opłat za robocizny, danin i opłat przy okazji wołoskich zborów. W zamian za to kmiecie mieli do żupy kotowskiej wozić rocznie 104 wozy drewna lub dać rekompensatę w pieniądzu, po 5 florenów. Opłaty zborowe świadczył miejscowy sołtys i pop oraz 9 kmieci korzystających z okresu wolnizny. Wszyscy kmiecie nadal uiszczali dwudzieszczyznę od owiec i dziesięcine od wypasu wieprzy (LWR II, 122-123).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop wzmiankowany w 1565 r. (patrz wyżej).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa