Teršiv (Terszów)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
W 1425 r. zapisany jako Teszewa, później Terszów (Makarski 1999, 275).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada położona przy Starym Samborze, własność królewska, wzmiankowana począwszy od 1425 r. (Makarski, 1999, 275). W 1495 r. osada dzieliła się na część objętą prawem ruskim i część wołoską, skoro występowali tam równocześnie tywun i kniaź, obaj zwolnieni z powinności (AGAD. ASK, 56, S-1/I, 21v). W 1519 r. król Zygmunt Stary nadał prawo budowy młyna dziedzicznego swojemu poddanemu (kniaziowi?) Andrzejowi Drobiszowi (Inwentarz 1568, 436). W świetle lustracji z 1565 r. wpływ na jej teren tego obyczaju prawnego nie ulega wątpliwości. Zamieszkiwało w niej wówczas 14 kmieci osadzonych na półdworzyszczach, płacących czynsze i przeliczone na monetę daniny. Ponadto zamieszkiwał w niej jeden osadnik wykonujący służebności na rzecz zamku samborskiego. Sołtys, pop i wszyscy kmiecie uiszczali też dwa razy w roku opłatę zwaną pokłonem, przy okazji zborów (LWR II, 108) - typowych dla prawa wołoskiego zebrań sądowych krainy (Jawor, 1997, 179-186).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Cerkiew po raz pierwszy notowana w 1507 r. (Budzyński, 1990, 150). W 1528 r. popostwo w Terszowie uzyskał od starosty samborskiego pop Stefan. Obejmowało ono standardowo jedno dworzyszcze. Z kolei w 1556 r. pop Waszko i jego syn Ihnat uzyskali prawo do budowy młyna i pewne obszary ziemi (Inwentarz 1568, 436v-437; NBL, 2837/III, 90)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa