Nižnìj Turìv (Tureczki Niżne)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osadnictwo górskie, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
W 1556 r. osada określona jako Turka (NBL, 2837/III, 91), w 1567 r. już jest Tureczka, w 1589 r. z kolei Tureczka Pisana, obecna nazwa utrwaliła się na przełomie XVIII i XIX w. (Makarski, 1999, 281).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Położoną w starostwie samborskim osadę lokowano na prawie wołoskim na podstawie przywileju królowej węgierskiej Izabeli Jagiellonki, wydanym w 1556 r. a zatwierdzonym przez króla Zygmunta Augusta w 1567 r., dla kniaziów (sołtysów) Pawła Iwaszkowicza z osady Rypiany i Fiodora (Teodora) Jaczkowicza z Hołowiecka. W zamian za trudy związane z lokowaniem nowej wsi uzyskali oni w niej dziedziczne kniaziostwo, w skład ktorego wchodziły 3 dworzyszcza, prawo do zbudowania młyna, 1/3 część danin królewskich, 3 dni pańszczyzny w roku świadczonej przez ludność wsi, daniny zgodne z obyczajem wołoskim. Sołtysi powinni uiszczać 2 floreny rocznie tytulem stacji oraz służyć w czasie wyprawy zbrojnej (Inwentarz 1568, 413; NBL, 2837/III, 91-92). W 1567 r. zamieszkiwało tam 30 kmieci osadzonych na 15 wymierzonych dworzyszczach, korzystających jeszcze z okresu wolnizny. Zarówno sołtysi jak i kmiecie płacili t. zw. pokłony - powinność uiszczaną dwa razy w roku w okresie zborów wołoskich (LWR II, 92; Jawor, 1997, 179-186).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Zatwierdzając w 1567 r. przywilej lokacyjny król Zygmunt August zezwolił sołtysowi Teodorowi (Fiodorowi) Jaczkowiczowi na wybudowanie cerkwi, wobec której uzyskał prawo patronatu. Popem został jego syn Eustachy. Została ona uposażona przez sołtysa w jeden łan ziemi (Inwentarz 1568, 414; NBL, 2837/III, 92).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa