Osada w starostwie samborskim ujawniła swoje istnienie w 1565 r. Wówczas zamieszkiwało w niej 18 kmieci "robotnych", osadzonych ma 8 1/2 łanach. Oznacza to odległą o kilkadziesiąt lat metrykę jej faktycznego powstania. Z każdego półdworzyszcza zamiast danin ich użytkownicy uiszczali opłaty w pieniądzu: za 2 barany, za ser, za baranka i ryby oraz za daniny zwane spisne, strażne, składne, podymne. Wykupywali również robocizny. Z okazji odbywanego dwa razy w roku zboru uiszczali wraz z popem opłaty zwane stacje i pokłon (LWR II, 91).

Jak wynika z dokumentu króla Zygmunta Augusta z 1566 r., wystawionego dla Jana i Mikołaja Wysoczańskich, przywilej na kniaziostwa w Butelce, Boryni i Jabłonce uzyskał od królowj Bony ich nieżyjący ojciec Jan Wysoczański. W  skład każdego z kniaziostw wchodziły trzy łany ziemi, młyn, folusz, karczma, 1/3 część danin królewskich, a także trzy dni w roku pańszczyzny wykonywanej przez mieszkańców na rzecz sołtysa, według starego obyczaju (Inwentarz 1568, 384-384v; NBL, 2837/III, 6-7).