Tìsovicja (Tysowica)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osadnictwo górskie, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Początkowo osada nosiła nazwę Cziszowicza, w 1589 r. pojawiła się forma Tyschowicza, zaś w XVIII w. Tyssowica (Makarski, 1999, 284).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Położona w starostwie samborskim osada została lokowana na mocy dokumentu starosty Piotra z Boratynia, nadanego w 1558 r. Ostaszowi Daszkowiczowi krajnikowi za Strzelc (w 1553 r. zapewna ta sama osoba lokowała Gwoździec- patrz hasło). W zamian za koszty związane z lokacją nabył on w tej osadzie za 160 florenów sołectwo (kniaziostwo), składające się z dwóch łanów oraz trzeciego na potrzeby cerkwi, prawa do zbudowania młyna, danin od chłopów, trzech dni pańszczyzny w roku, wykonywanej przez mieszkańców wsi. W zamian miał on obowiązek służby w czasie wyprawy wojennej wraz z drugą osobą zbrojnie, na dwóch koniach. Przybyli do tej osady koloniści uzyskali 10 lat wolnizny, po upływie której mieli uiszczać czynsze i powinności na każde święto św. Marcina (Inwentarz 1568, 359v-360; NBL, 2837/III, 92-93). W 1565 r. w Tysowicy znajdowało się 30 wymierzonych dworzyszcz, których uzytkownicy korzystali z wolnizny (LWR II, 85).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Łan dla cerkwi wspomniany w przywileju lokacyjnym z 1558 r. (Inwentarz 1568, 359v-360; NBL, 2837/III, 92-93).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa